Իսլամական տեսակետները ռասիզմի մասին

Կար դարաշրջան , երբ թագավորում էր բռիությունը և անպատվությունը , որի արդյունքում երկրպագում էին կուռքերին , ուտում էին մահացածի միս ,, անում էին անվայել արարքներ , կտրում էին բարեկամական կապերը , այդ ժամանակ կար ռասսայական ճնշում , մարդիկ բաժանվում էին սոցիալական դասակարգերի, որոնցից յուրաքանչյուրը ուներ տարբերիչ գծեր և հատկություններ , այդ ժամանակ ուժեղը ճնշում էր թույլին , հարուստը աղքատին , մարդիկ դարձնում էին մյուսներին իրենց ստրուկները:

Բայց այս կյանքը լուսավորվեց Մուհամեդի գալուստով , որի արդյունքը տարածվեց կրակի արագությամբ , որը այրում էր չորացած բույսերը : Նա s իր կոչով կոտրեց գլխավորող հասկացությունները , որոնք գործում էին այդ ժամանակ , և հանդես եկավ քննադատելով շատ մարդկանց կրքերը և ցանկությունները : Մարգարե Մուհամեդը ( s ), սկսեց թշնամանալ նրանց հետ , օգնելով ամեն մեկին , ով ոտնահարվում էր անարդար բռնակալի կողմից , ով առանց իրավունքի խժռում էր մարդկանց ունեցվածքը : Քանզի Նա ( s ), եկավ Աստվածային Օրենքով Միաստվածության ( Շարիաթ ), որը կոչում է ազատել մարդկանց երկրպագելուց ոչ Ալլահին : Սրա արդյունքն է մարդու հոգու ազատումը ամեն տեսակի իշխանությունից , որը կարող էր ստրկացնել նրան :

Շարիաթի գլխավոր սկզբունքներից մեկն է դեմ կանգնել բռիությանը և արգելել բացահայտ և թաքուն նողկալի արարքները : Շարիաթը արգելում է անարդարությունը և նեղությունը , դատապարտում է ամեն տեսակի դասակարգային բաժանումները , որոնք գոյություն ունեին նախկինում հասարակության մեջ : Նաև դատապարտում է առանձնացումը մաշկի գույնի , սեռի կամ ծագման հետ կապված: Շարիաթը դնում է մարդուն աստիճանի վրա , որը պահանջում է Ամենաբարձրյալ Ալլահը, այն է հարգանք : Այն նույնպես պաշտպանում է նրան նողկալի արարաքներից և նվաստացումից , որոնք բերել էին մարդկության նախորդները : Շարիաթը նաև ընձեռնում է մարդուն նրա իրավունքը , որը վերցրել էին նրանից արյունախումները :

Մինչ մարգարեական առաքելությունը Ալլահի Մարգարեյի, s, մարդը երկրպագում էր մարդուն , քարե հուշարձաններին կամ կտրած փայտերին , եղբայրը ճնշում էր եղբորը , առաջնորդվելով գոյություն ունեցող անարդար օրենքներով , լինի դա ֆինանսական կամ հասարակական հարաբերություններում : Դա ճնշում էր նրա ջանքերը և ոտնահարում էր արժանապատվությունը : Իսլամը հակառակ է բոլոր համակարգերին , որոնք տանում են ճնշման և հասարակության մասնատման սոցիալական դասերի : Ալլահի Մարգարեն ( s ) եկավ և ասաց . « Օ, մարդիկ , Ճշմարիտ , ձեր Աստվածը Մեկն է , և ձեր հայրը – մեկը : Չկա ոչ մի առավելություն արաբի ընդեմ ոչ արաբի , և կարմիրը ընդեմ սևի , և սևինը ընդեմ կարմիրի , բացի աստվածավախությունից : » ( Ահմեդ, 5/411, Հադիթ 23536 , Ահմեդ, 2/361, Հադիթ 8721 )

Բրահմայական – հնդուիստական « Սուրբ » գրքերը ասում են մի մարդկանց առավելությունների մասին մյուսների վրա , ըստ իրենց ծագման : Նրանք կարծում էին , որ « բրահման » ստեղծել է «բրահմա » ( քրմերի ) կաստան իր բերանից , « քշատրիեվների » ( մարտիկների ) կաստան իր արմունկից , « վայշի» (վաճառականների և արհեստավորների ) կաստան իր սրունքից , իսկ ( շուդրով ) ( ստրուկների և ծառաների ) կաստան , իր ոտքերից : Նրանց գրքերը բաժանել են մարդկանց ֆունկցիաները ըստ այդ կաստաների , արտահայտելով նողկանք ցածր և ոչ լիիրավ մարդկանց , որոնք ըստ իրենց ,ստեղծված են սրունքից և ոտքերից : Նրանք համարվել են բնակչության ամենա ցածր դասը , նրանց հետ թույլ էր տրվում համագործակցել միայն ծայրահեղ դեպքերում : Նրանք ստեղծվել էին որպեսզի միայն ծառայեն քրմերին :

Նույնպես հին հունական և հին հռոմեական փիլիսոփայությանն մեջ , համոզված էին , որ նրանք վերին ռասսա են , իսկ մյուս մնացած մարդիկ բարբարոսներ են : Այս տարանջատման մասին ասել է հին հույն փիլիսոփաներից մեկը , Արիստոտելը , պնդելով , որ « Աստվածները ստեղծել են երկու տեսակի մարդկանց . տեսակ , որը օժտված է գիտակցությամբ և կամքով : Դրանք հույներն էին , որոնք ստեղծված էին այնպիսի կատարյալ վիճակում , որ լինեն ժառանգներ Երկրի վրա և ղեկավարեն մյուս մարդկանց , և տեսակ , որը օժտված է միայն ուժեղ կազմվածքով և այն ֆունկցիաներով , որոնք ուղղակի կապված էին կազմվածքի հետ : Դրանք են բարբարոսները , այսինքն , բոլոր մարդիկ , բացի հույներից : Նրանց ստեղծել էին աստվածները այդ ոչ կատարյալ վիճակում , որ նրանք լինեն ստրուկներ , ենթարկվելու ընտրված շերտին :» ( «Քաղաքականության Գիրքը» Արիստոտել )

Նույնպես հրեաները և քրիստոնյաները , մինչ Իսլամի գալը , համարում էին , որ նրանք հանդիսանում են ընտրյալ ժողովուրդ Բարձրյալից , որ նրանք ունեն հատուկ աստիճան , որը տարբերում է նրանց ուրիշ մարդկանցից : Ըստ այդմ , նրանք համարում էին իրենց առանձին ռասսա և դիտում էին ուրիշներին արհամարհանքով , անվանելով նրանց «գոյաներ »: Այս տերմինը նրանք օգտագործում են դեպի բոլոր ոչ հրեաները և այն նշանակում է « անհավատներ , կռապաշտներ , պիղծեր :» Իրենց կարծիքով , նրանք կարող են ստրկացնել և օգտագործել մյուսներին , քանզի նրանք հատուկ , հին ազգ են : Ամենաբարձրյալ Ալլահը բացատրել է այս Սուրբ Ղուրանում .

« Գրերի մարդկանց միջև , կա այնպիսին , ով կվերադարձնի քեզ լրիվ կանտար , եթե դու վստահես այն նրան , բայց կա և այնպիսին , ով , եթե դու վստահես նրան միայն մի դինար , չի վերադարձնր այն քեզ , մինչև դու չկանգնես նրա հոգու վրա : Նրանք այդպես են անում , որովհետև ասում են . « Մեր վրա մեղք չի լինի այս տգետության համար :» Նրանք դիտավորյալ զրպարտություն են անում Ալլահին:» ( Ղուրան 3:75 )

Իբն Կասիրը այս այաթի բացատրության մեջ ասել է . « Այսինքն , այն ինչ բերել է նրանց Ճշմարիտի բացառմանը , նրանց խոսքերն են . Մեզ վրա չկա մեղք այս կյանքում և այն , որ անօրինաբար օգտագործենք տգետների ունեցվածքը, այսինքն արաբների , քանի որ , Ալլահը թույլատրել է այն մեզ :

Նրանք ենթադրում են , որ մյուս մնացած ազգերը հանդիսանում են ստորին ազգեր և Ալլահը ստեղծել է նրանց , որպեսզի լինեն ստրուկներ հրեաներին : Բայց Ամենաբարձրյալ Ալլահը բացահայտել է նրանց էությունը և այն , որ բոլոր մարդիկ հավասար են , նրանց միջև չկա տարբերություն և որ այն միայն հրեաների ցանկությունն է : »

« Հրեաները և քրիստոնյաները ասել են . « Մենք Ալլահի որդիներն ենք և Նրա սիրելիները :» Ասա. « Ի՞նչու ապա Նա տալիս է ձեզ տանջանք ձեր մեղքերի համար : Օ, ոչ: Դուք միայն մարդկանցից եք , որոնց Նա ստեղծել է : Նա ներում է ում ցանկանում է և տալիս է տանջանք , ում ցանկանում է : Ալլահին է պատկանում ուժը երկնքի վրա , երկրի և նրա , ինչ նրանց միջև է , և դեպի Նա է վերադարձը :» ( Ղուրան 5:18 )

Այդպես նաև արաբները մինչ Իսլամը համարում էին իրենց ազգ , մարդկայնության օրինակ , իսկ մյուս ազգերին , կոչում էին « օտարերկրացիներ », պարզունակ ազգեր , անբավարար մարդկայնությամբ : Բայց Ալլահի Առաքյալը ( s ), բացատրեց նրանց իրենց համոզմունքի սխալը և հասկացության մոլորությունը , ասելով իր հետևորդներին.

« Եթե հավատքը կապված լիներ աստղին , ապա այն անմիջապես կվերցնեյին մարդիկ, ոչ արաբները, դարձնելով , որպես արդյունք , մյուս մարդկանց երջանիկ :» ( Բուխարի )

Մարդիկ լինում են տարբեր : Ամեն ոք ունի իր առանձնահատկությունը , որով օժտել է Ամենաբարձրյալ Ալլահը : Օրինակ , մարդկային բնավորությունը : Ամեն մարդու բնորոշ է ինչպես լավը . այնպես էլ վատը : Եվ սա Ադամի երեխաների տարբերիչ գիծն է , ( իսկ ամբողջ կատարելությունը պատկանում է միայն Ալլահին ), բացի մարգարեներից և առաքյալներից: ( a ):

Այս լուսաբանումը թողեց մեծ հետք մուսուլմանների սրտերում և նրանք սկսեցին ցուցաբերել արդարություն մյուս մարդկանց և աջակցություն ըստ այս սկզբունքների : Ալ – Մուստավրիդ ալ- Քուրեյշին ասաց., գտնվելով Ամրա իբն ալ- Ասայի մոտ ( թող Ալլահը գոհանա նրանցով ). « Ես լսել եմ ինչպես Ալլահի առաքյալը (s ) ասաց. « Ժամը չի գա , մինչ հռոմեացիները չեն լինի մեծամասնությունը մարդկանց :» Ամրն ասաց. « Նայիր թե ինչ ես ասում : » Նա ասաց. « Ես ասում եմ այն ինչ լսել եմ Ալլահի Առաքյալից :» Ամրն ասաց. « Եթե դու այդպես ես ասում, ապա դա փաստ է , քանի որ նրանք ունեն չորս հատկություն : Նրանք դրսևորում են համբերությունն ցնցումների ժամանակ և անմիջապես վերականգնվում են դժբախտությունից հետո և հարձակվում են պարտությունից հետո : Նրանք լավ են վերաբերվում աղքատներին , որբերին և թույլերին : Եվ իրենց հինգերորդ լավ հատկությունը այն է , որ նրանք դեմ են գնում թագավորների ճնշմանը :» ( Մուսլիմ, Հադիթ 2889 )

Ալլահի Առաքյալը ( s ), եկավ , որ փոխի այդ ատելի դասակարգումը , քանզի ազատությունը հանդիսանում է Շարիաթի պոստուլատներից մեկը : Ընդհանուր ազատություն , ըստ Շարիաթի օրենքների , որոնք կիրառում էին ճշմարիտ խալիֆները Մարգարեյից ( s ) հետո : Նրանք չէին բաժանում ղեկավարի և ենթակայի , հարուստի և աղքատի միջև:

Անաս իբն Մալիքը ( d ), ասաց. « Մի անգամ , մի մարդ Եգիպտոսից , եկավ Օմար իբն ալ- Խատաբի մոտ և ասաց. « Օ, հավատացյալների կառավարիչ . ես գալիս եմ քեզ մոտ պաշտպանության անարդարությունից :» Օմարը ( d ), պատասխանեց . « Քեզ տրվում է պաշտպանություն :» Տղամարդը ասաց. « Ես հաղթել եմ մրցույթում Ամրա իբն ալ- Ասիի որդուն ( որը հանդիսանում էր Եգիպտոսի կառավարիչ ): Այսպես , ես հաղթեցի նրան և նա ինձ դրա պատճառով ծեծեց մտրակով , ասելով . » Ես հանդիսանում հարգալիցի որդի : »

Որից հետո Օմարը ,( d), գրեց Ամր իբն ալ- Ասին (d ), հրամայելով նրան և որդուն գալ իր մոտ : Նրանք ժամանեցին : Օմարը ( d), ասաց. « Որտե՞ղ է եգիպտացին : Վերցրու մտրակը և մտրակիր :» Եգիպտացին վերցրեց մտրակը և սկսեց նրան մտրակել , իսկ Օմարը ( d ), ասաց. « Խփիր հարգարժանի որդուն :»

Հետո Անասը ,( d ), շարունակեց . « Նա ավարտեց ծեծը : Եվ երդվում եմ Ալլահով , մեզ դուր էր գալիս , որ նա նրան ծեծում է : Այդ մարդը դադարեց ծեծել միայն երբ մենք համոզվեցինք , որ նեղացնողը ստացավ ամենը :»

Հետո Օմարը (d ) ասաց եգիպտացուն . « Դիր այս մտրակը Ամրի ճաղատին :» Որին եգիպտացին պատասխանեց . « Օ, հավատացյալների կառավարիչ , ինձ ծեծել է նրա որդին , ոչ թե նա : Եվ ես արդեն լիովին վճարել եմ նրան : » Օմարը ( d ), ասաց. « Երբվանի՞ց են այս մարդիկ ձեզանից արել ստրուկներ : Չէ որ ձեր մայրերը ծնել են ձեզ ազատ :» եգիպտացին պատասխանեց .« Օ, հավատացյալների կառավարիչ, ես չգիտեմ , նա չի արել այդ ինձ հետ :»